Rozdział 4 

Złapał mnie w pasie i już stałam na podłodze. 
- Muszę się przebrać. Zresztą tobie też przydałoby się. Choć ze mną, zdaje mi się, że mam ciuchy w twoim rozmiarze.
- Sorry nie chodzę w babskich ciuchach. 
- Nie w moich. Mojego byy... przyjaciela. - Poprawiłam się. Czułam na sobie wzrok Jasia. 
Zabrałam kule i ruszyłam po schodach, kierując się do swojego pokoju. Wyciągnęłam z szafy ciuchy swoje i Damiana.
- Masz , tam jest łazienka. Ja się przebiorę tu. - Podałam mu ubrania i zamknęłam drzwi przed nosem Janka. Zjechałam po ścianie w dół , z moich oczu popłynęły łzy. 

Perspektywa Jasia.

Poszedłem na górę za Martyną. Wyciągnęła ciuchy dla siebie i dla mnie. Była jakaś smutna odkąd wspomniała o swoim " przyjacielu". Chyba była to ważna osoba w jej życiu skoro tak się zachowuje. Nie wchodziłem za nią do pokoju , stanąłem w progu. Po chwili dziewczyna podeszła do mnie i powiedziała mi z wielkim żalem, gdzie mam się przebrać. Miała łzy w oczach, ale próbowała to ukryć. Zamknęła przede mną drzwi. Muszę z nią później o tym porozmawiać , pocieszyć. Nie mam pojęcia dlaczego, ale  lubię tą dziewczynę i martwię się o nią. Stałem tak chwilę przy drzwiach. Słyszałem jak Martyna płakała chociaż próbowała to stłumić. Chciałem zapukać , ale postanowiłem dać jej czas. Ruszyłem w stronę łazienki. Położyłem ubrania na szafce i zacząłem się przebierać. Ten Damian faktycznie miał taki sam rozmiar jak ja. Mokre ciuchy powiesiłem na kaloryferze. Zanim wyszedłem poprawiłem włosy, muszę je troszkę przyciąć. Wyszedłem z łazienki i zatrzymałem się  pod pokojem Martyny. Od chwili jej szlochu minęło dobre 15 minut. Delikatnie zapukałem. Nie usłyszałem odpowiedzi. 

- Martynka, przebrałaś się ?

- Tak, już prawie. Zaczekaj chwilkę. - Słyszałem w jej głosie, że próbowała się uspokoić. 

Czekałem, aż mi otworzy około 5 minut. Aż usłyszałem przekręcanie kluczyka. Miała ona szklane oczy. Widać było, że poprawiła makijaż. Chciała najwidoczniej ukryć łzy.

- No wreszcie. Rozumiem że kobiety potrzebują dużo czasu , ale Ty przekraczasz normę. - Chciałem rozluźnić sytuację.

- Przepraszam, starałam się szybko , ale moja noga mi utrudnia ubieranie. 

- Tak, tak. Bo bez nogi w gipsie szybko Ci to idzie. - Uśmiechnąłem się zadziornie. 

Perspektywa Martyny.

Płakałam większość czasu. Starałam się to stłumić, bo w każdej chwili mógł zapukać Jasiek. Chyba się domyślał, bo nie było go przez dłuższą chwilę. Dopiero po 15 minutach zapukał. Byłam prawie gotowa, ale miałam podpuchnięte oczy. Miałam w pokoju jakieś kosmetyki. Szybko nałożyłam fluid, podmalowałam oczy i wyglądało odrobinę lepiej. Wyszłam z pokoju. Zobaczyłam dość zniecierpliwionego Jasia. Gdy mnie zobaczył przybrał zmartwioną minę. Prawdopodobnie się domyślił, ale nie dawał tego odczuć. 

- No wreszcie. Rozumiem że kobiety potrzebują dużo czasu , ale Ty przekraczasz normę.

- Przepraszam, starałam się szybko , ale moja noga mi utrudnia ubieranie. 

- Tak, tak bo bez nogi w gipsie szybko Ci to idzie. - Uśmiechnął się zadziornie. 

- Mówi ten co przebiera się 5 minut. - Wystawiłam Jasiowi język.    

- Ja ? No błagam Cię. Chyba sobie żartujesz. - Zrobił obrażoną minę. 

- No dobra dobra ja wiem swoje. Może coś obejrzymy ? - Uśmiechnęłam się do niego.

- Okej , ale może innym razem, mam inny pomysł. - Zrobił minę pedofila przez co zaczęłam się denerwować. Moja mina stężała, napięła się. 

- Hahaha, dlaczego wyglądasz tak jakbym miał Cię zgwałcić ? - Zaczął się śmiać jak mały chłopczyk, dosłownie. Za chwilę leżał na podłodze, zanosząc się ze śmiechu. 

- Z czego się śmiejesz ? Co byś zrobił na moim miejscu, gdy ktoś robi taką minę? 

- Oj no błaaagam. - Turlał się po ziemi. 

Poczekałam z obrażoną miną, aż się uspokoi i zapytałam. 

- Jaki masz pomysł? 

- Poznajmy się. Nic prawię o sobie nie wiemy, a chcę wiedzieć o Tobie wszystko. 

Nie byłam zbyt przekonana co do tego. Ale miał rację. Pomógł mi, a nic o sobie nie wiemy. 

- Okej, ale na moich zasadach. - Jaś miał ciekawą minę.

- Jakich ? 

- Zadajemy sobie po jednym pytaniu. Kto odmówi odpowiedzi zjada kawałek cytryny. 

- Dobra. Gdzie masz tą cytrynę ? 

- Na dole. Poczekaj pójdę po nią. - Ruszyłam na dól. 

Po 10 minutach miałam wszystko gotowe. Siedliśmy przy moim stole i zaczęliśmy zadawać pytania. Nie mogliśmy się dogadać kto zaczyna, więc  postanowiliśmy zagrać w " Papier , kamień , nożyce". Ja dałam kamień, a Jasiek nożyce, dzięki czemu ja zaczynałam pytać. 

- Okej, to może na początku proste. Masz rodzeństwo ? - Zaczęłam. 

- Nie.. to znaczy. Miałem, ale już nie mam. - Odpowiedział smutny. Pożałowałam tego pytania. Nie chciałam dalej wnikać. 

- Przepraszam. - Powiedziałam smutna. 

- Nie masz czego. Był i już go nie ma. Ale jest plus tego.

- Jaki ? 

- Przeprowadziłem się z mamą i poznałem Ciebie. - Odpowiedział z lekkim uśmiechem. 

- Słucham ? Nie rozumiem. - Zgłupiałam.

- Czego tu nie rozumiesz ? - Uśmiechnął się bardziej. 

- Dlaczego się przeprowadziłeś. - Wydukałam.

- Ej to będzie twoje drugie pytanie, a nawet ja nie zadałem pierwszego. 

- A więc słucham. Uśmiechnęłam się,aby go zachęcić. 

- Jaka jest twoja rodzina? Opowiedz o niej. 

- To tak. Mama jak widzisz dużo pracuje i dlatego jej nie ma w domu. Ponad dwa miesiące temu rozwiodła się z tatą. Tata ma nową rodzinę. Dużo młodszą narzeczoną, i za niedługo nowe dziecko. No i to tyle. - Uśmiechnęłam się. - Okej to teraz odpowiedz mi na moje poprzednie pytanie. 

- Po śmierci Bartka, wyprowadziłem się z mamą by zacząć nowe życie. Tam, w Legnicy za dużo osób nam współczuło. To było przygnębiające. 

Poczułam się okropnie, że zadałam takie pytanie. Nigdy nie mogę dłużej pomyśleć, tylko od razu mówię. 

- Przepraszam. Teraz Ty. Możesz zadać mi najgorsze pytanie jakie chcesz, a ja Ci na nie odpowiem. - Chciałam się zrewanżować, po tym jak otworzył się przede mną. 

- Kim był Damian? 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kolejny rozdział. Dziś poznacie troszeczkę lepiej naszych bohaterów. Życzę miłego czytania. 

Komentujcie jeśli to czytacie :) 

Jeśli macie jakieś pytania wbijajcie na aska :) http://ask.fm/Alexi155